جاده
تداعی گر خاطراتمان جاده هایی است که روزی من و تو با هزاران امید دل به آن ها سپردیم
اما نمی دانم......
نمی دانم سوز کدامین دل بود که تورا تا ابد مسافر این جاده کرد
و آه کدامین نفس بود که مرا به آرزوهایم نرساند
حالا تنها مانده ام با یه دنیا غم و جاده ای که هیچ گاه پایانی نداشت
بی تو چه کنم؟؟؟
رسم کوچ پرستوها را شکستی!!!
بی تو چه کنم؟؟؟.....
سلام شعر زیبایی بود و قلم زیبایی هم دارید ا... و از خداوند برایتان آرزوی دلشادی میکنم التماس دعا!
سلام! دلشاد باشید!